Vanaf de kant hoor je vaak: “Waar zijn de vrouwen?” Of: “Ik zie alleen maar mannen!” En dat klopt wel een beetje. Ik denk dat in Amsterdam ongeveer 1 op de 10 deelnemers een vrouw is? En ik ben wel heel benieuwd hoe dat komt. In alle landen zijn de mannen in de meerderheid, maar het extreem lage aantal vrouwelijke deelnemers is typisch voor onze “ride”. De verschillen zijn in Europa niet zo groot, maar met name in Amerika en Groot Brittannië laten de vrouwen ook duidelijk van zich horen. Het zou toch leuk zijn als er ook hier wat meer evenwicht in de groep zou komen. De WNBR zou dan ongetwijfeld nog sympathieker worden benaderd dan nu.

Onveilig

Het zou kunnen dat Nederlandse vrouwen zich onveiliger en kwetsbaarder voelen dan vrouwen in het buitenland. Je ziet op het naaktstrand ook steeds minder vrouwen. Het zou heel goed kunnen dat hier een relatie is. Ik snap wel waar het onveilige gevoel op het strand vandaan komt. Veilig op het naaktstrand is na de WNBR-blogs een van mijn meestgelezen artikelen. Maar op straat kan je niets gebeuren. Je zou je daar dus niet onveilig hoeven voelen.

Schaamte

Het zou kunnen zijn dat vrouwen zich meer schamen dan mannen voor hun lichaam. Maar dat lijkt me ook niet zo waarschijnlijk. In de veilige omgeving van de publieke sauna zijn vrouwen over het algemeen namelijk zelfs in de meerderheid. En daar kun je toch ook bekenden tegen komen.

Foto’s

Ik weet dat sommigen er tegen op zien dat er zoveel foto’s worden gemaakt en dat je misschien herkenbaar in beeld wordt gebracht op internet of zelfs op televisie. Dat zou natuurlijk kunnen. Maar dat verklaart niet het verschil met bijvoorbeeld Portland waar zeker 40% van de deelnemers vrouw is. Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn voor je baan. Ik heb eigenlijk alleen maar positieve reacties gekregen. En ik blog over de WNBR, dus dat ik gevonden word is niet zo gek. Ik denk dat de kans dat een bekende je ziet niet heel groot is. En wat dan nog. Ze kunnen het moois er toch niet vanaf kijken! Het is wel zo dat er meer foto’s van vrouwelijke deelnemers worden gepubliceerd op het net. En de aanwezige media hebben de neiging om in ieder geval veel vrouwen te interviewen. Dat geeft natuurlijk een leuker plaatje. Dat kan wel wat intimiderend zijn.

Cultuur

Als het verschil tussen Amerika en Engeland aan de ene kant en Europa aan de andere kant zo groot is, dan kan het ook te maken hebben met “hoe mannen tegen vrouwen aankijken” of “hoe vrouwen dénken dat mannen tegen vrouwen aankijken”. Of ook wel “hoe vrouwen tegen vrouwen aankijken”. Misschien zit daar wel het grootste verschil. Vrouwen horen zich in onze meer traditionele samenleving netjes te gedragen. En de WNBR is niet netjes.

Oproep aan alle vrouwen: werp de schroom van je af

En ik kan er niets aan doen. Ik ben nu eenmaal man. Alleen jullie, vrouwen, kunnen er iets aan doen door volgend jaar de schroom van je af te gooien en mee te doen. “As bare as you dare”, en dat kan ook best met wat kleding zijn.  Het is gewoon superleuk, je laat bovendien je stem horen voor minder fossiel en meer ruimte voor de fiets en het gaat ook nog over “body freedom”.